Ψυχή τε και Σώματι...: 20 χρόνια μετά... Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα!

Διήμερη θεραπευτική ομάδα στην Αίγινα 28 & 29 Οκτωβρίου 2017

(1η Δημοσίευση Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017)

Παρασκευή, 27 Οκτωβρίου 2017, ανήμερα των γενεθλίων μου, ταξιδεύω για την Αίγινα. Το αυτοκίνητό μου κάτω στο αμπάρι, φορτωμένο όσο δεν παίρνει. Πάνω στη σχάρα 6 στρώματα έχουν διπλασιάσει το ύψος του, στα πίσω καθίσματα και στο πορτμπαγκάζ τσάντες με υλικά, μπλοκ, μολύβια, χρώματα, πηλό, μπάλες, χρωματιστά μαντήλια, το pc μου με τις μουσικές που έχω διαλέξει, τα μεγάφωνα, τα ντοσιέ μου, ένα βοηθητικό τραπεζάκι, τα προσωπικά μου αντικείμενα.

Εγώ έξω, στο κατάστρωμα, αφήνομαι στο γλυκό θαλασσινό αεράκι να μου ανακατεύει τα μαλλιά. Το ζεστό, ηλιόλουστο, φθινοπωρινό απόγευμα με τυλίγει στην θαλπωρή του. Η γαλάζια θάλασσα, ασημωμένη απ' τον ήλιο, ανοίγει δρόμο στο καράβι μας να περάσει, κλείνοντας πίσω του με μια λευκή αφρισμένη γραμμή. Κάμποσοι γλάροι ακολουθούν, γράφοντας νωχελικούς κύκλους στον καθαρό ουρανό

Είμαι πολύ χαρούμενη, κάπως ανυπόμονη, λιγουλάκι ανήσυχη, αλλά ταυτόχρονα και γεμάτη σιγουριά ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα γίνει - γίνεται κι όλας - πραγματικότητα κι αυτό το όνειρό μου: να ξαναπάω κάποτε στην Αίγινα, στην οικία Καραπάνου, όχι πια ως θεραπευόμενη, αλλά ως θεραπεύτρια, για να συντονίσω ένα ολόκληρο διήμερο την δική μου βιωματική θεραπευτική ομάδα.

Έχουν περάσει 20 χρόνια από εκείνο το Σαββατοκύριακο του Ιούνη του 1997, που συμμετείχα πρώτη φορά στην ομάδα του αγαπημένου θεραπευτή μου Klaus Poschmann, σ' αυτόν τον ίδιο χώρο, στην οικία Καραπάνου. Ένα διήμερο που ήταν το εφαλτήριο για ένα θαυμαστό ταξίδι αυτογνωσίας, ένα ταξίδι που αγάπησα πολύ, που άλλαξε ριζικά την ζωή μου γεμίζοντάς με δύναμη, σιγουριά, αυτοπεποίθηση, αγάπη για την ζωή, τον εαυτό μου και τους άλλους, και που με οδήγησε τελικά, πριν από χρόνια, στην πιο σημαντική απόφαση της ζωής μου. Να κάτσω για δεύτερη φορά στα θρανία, να σπουδάσω ψυχολογία και να εκπαιδευτώ εγώ η ίδια ως θεραπεύτρια.

Από εκείνο το καλοκαίρι του 97 και για τα επόμενα 7-8 χρόνια, ακολούθησαν πολλές ομάδες, άλλες Αίγινα, άλλες στην Τήνο, άλλες στην Αθήνα, και πολλές, πολλές ώρες ατομικής θεραπείας. Μετά, ήρθαν οι σπουδές, η εκπαίδευση, κι άλλες ομάδες, εκπαιδευτικές αυτή τη φορά. Κι όλα αυτά βέβαια, παράλληλα με τη βιοποριστική μου δουλειά και το μεγάλωμα των δίδυμων κοριτσιών μου.

Ωστόσο, αυτή η πρώτη θεραπευτική εμπειρία, τον Ιούνιο του 1997, πριν από 20 χρόνια στην Αίγινα, θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη και ανεξίτηλα χαραγμένη στην ψυχή, την καρδιά, τον νου και το σώμα.

Και ήταν το όνειρό μου και ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, να πραγματοποιήσω εκεί, στον ίδιο μαγευτικό χώρο, μια δική μου θεραπευτική ομάδα! Και να που το όνειρο, έγινε πραγματικότητα και το στοίχημα κερδήθηκε!

Σ' αυτό το πανέμορφο νεοκλασικό σπίτι, με θέα το γαλάζιο της θάλασσας, με τα ψηλοτάβανα δωμάτια, τα ξύλινα, αλουστράριστα πατώματα και τις σκάλες, την μεγάλη ηλιόλουστη αίθουσα που μαζευόμαστε τις ώρες εργασίας, περιτριγυρισμένο από έναν απέραντο κήπο, γεμάτο φιστικιές, πεύκα, φοίνικες, γαλάζια και πορτοκαλιά λουλούδια, οπωροφόρα δέντρα, μικρές, σκεπαστές αλέες και δροσερές, σκιερές γωνιές με παγκάκια και με το μεγάλο ξύλινο τραπέζι όπου τρώγαμε τα πρωινά και τα μεσημέρια, οι θεραπευόμενοί μου και εγώ, πότε με το κλάμα, πότε με τον θυμό και πότε με το γέλιο μας, βιώσαμε ένα απίστευτα πλούσιο σε εμπειρίες, μεστό, δημιουργικό και βέβαια... θεραπευτικό Σαββατοκύριακο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον θεραπευτή και δάσκαλό μου, τον Κλάους, που τον είχα νοερά μαζί μου κάθε στιγμή, καθώς και σε όλες και όλους, που με τιμήσατε με την εμπιστοσύνη σας και με ακολουθήσατε σ' αυτό το μαγικό ταξίδι αυτογνωσίας. Εύχομαι η εμπειρία αυτή να μείνει και σε σας, όπως και σε μένα, αξέχαστη...